14 lipca 1995 badacze z Fraunhofer Institute wybrali rozszerzenie „.mp3” jako nazwę dla nowego standardu kodowania dźwięku.
Wcześniejsze, oficjalne określenie tego formatu, wynikające z zapisów w dokumentach patentowych, to ISO/IEC11172-3 „MPEG Audio Layer 3”.
Wzorzec standardu zatwierdzono już w roku 1992, jednak dopiero 3 lata później MP3 – nazwa, która stała się jednym z synonimów cyfrowej rewolucji – została wyłoniona w wewnętrznym głosowaniu przeprowadzonym, przez badaczy Fraunhofer Institute.
Nad algorytmem kompresji przez kilka lat pracował zespół liczący nawet do 40 naukowców.
Co ciekawe, w roku 1992 standard wyraźnie „wyprzedzał swoje czasy” – technologia nie zainteresowała producentów elektroniki, wydawała się bowiem zbyt skomplikowana, by stosować ją na skalę masową.
Dziś wokół MP3 funkcjonuje ogromny rynek, jeden z najważniejszych w branży elektronicznej, dynamicznie rozwija się także rynek muzyki sprzedawanej w tym formacie.
MP3 to jednak chyba przede wszystkim format, który – umożliwiając przesyłanie muzyki dobrej jakości przez internet – rzucił wyzwanie tradycyjnym modelom dystrybucji materiałów audiowizualnych.
A w tej sferze zmiany nie dokonują się tak szybko, jak na płaszczyźnie technicznej.
Źródło: Digit-Life